Umysł w kryzysie: majaczenie i jego patofizjologia, leczenie i następstwa.

Majaczenie to jedno z najczęstszych, a zarazem najczęściej przeoczanych zaburzeń neuropsychiatrycznych w opiece szpitalnej. Filip Marcinkowski, bazując na wykładzie prof. José  Maldonado z konferencji APA, omawia jego mechanizmy, postacie kliniczne oraz sposoby skutecznej prewencji i leczenia. Zwraca uwagę, że majaczenie dotyka nawet 85% pacjentów OIT, a jego konsekwencje mogą być długofalowe – aż 40% chorych nie wraca do dotychczasowego poziomu funkcjonowania poznawczego, a co trzeci pacjent OIT po wyleczeniu może spełniać kryteria zespołu stresu pourazowego.

W wykładzie pojawia się wieloczynnikowy model patofizjologii (z udziałem neuroprzekaźników, sieci neuronalnych i podatności pacjenta), omówienie najważniejszych czynników ryzyka (wiek, leki, infekcje, unieruchomienie) oraz podział na majaczenie hiper- i hipokinetyczne. Podkreślono też znaczenie strategii niefarmakologicznych, takich jak normalizacja rytmów dobowych, wczesna mobilizacja, dostęp do okularów i aparatów słuchowych. W leczeniu farmakologicznym omówiono haloperidol, deksmedetomidynę i melatoninę, a także ryzyko związane ze stosowaniem benzodiazepin.



Oglądając ten wykład, dowiesz  się:

• Jakie są objawy i typowe postacie kliniczne (hiper- vs. hipokinetyczne) majaczenia  • Jakie czynniki ryzyka sprzyjają jego wystąpieniu.

• Jak działa wieloczynnikowy model patofizjologii majaczenia wg prof. Maldonado.

• Dlaczego prewencja jest skuteczniejsza niż leczenie i jak ją prowadzić.

• Jakie leki mogą być pomocne, a które należy omijać.