Jak przeprowadzić interwencję kryzysową?

7 kroków skutecznej interwencji kryzysowej

Podczas swojej kariery w sprzedaży reklam, Jay szczycił się siłą, odpornością i atletyzmem, w dużej mierze przyjmując swoje zdrowie za pewnik, pomimo długotrwałych ograniczeń związanych z astmą. Jednak po wyniszczającym i przerażającym ataku zapalenia płuc w wieku dorosłym i kilku kolejnych nagłych przypadkach związanych z trudnościami z oddychaniem, zaczął doświadczać tego, co nazywa atakami paniki. W cieniu "szumu medialnego" wokół pandemii i faktycznych trudności związanych z pleśnią w jego domu, zdolność Jaya do pracy stała się zagrożona, a on sam rozwinął nieustanne zaabsorbowanie swoim zdrowiem wraz z ogarniającym go lękiem przed dodatkowymi, niekontrolowanymi atakami paniki. Jay zgłasza się do Paladino po ostatnim ataku paniki - jest sfrustrowany, pobudzony, niespokojny i desperacko pragnie ulgi.

Dowiesz się, jak radzić sobie ze złożonymi potrzebami emocjonalnymi i behawioralnymi swoich klientów w sytuacjach kryzysowych, poprzez:

- Tworzenie szybkich, empatycznych relacji

- Przeformułowanie negatywnych wzorców myślenia

- Wykorzystywanie narracji i metafor klientów

- Koncentrację na zasobach i mocnych stronach

- Tworzenie planów w celu przywrócenia kontroli

- Wzmocnienie zaangażowania w plany terapeutyczne

- Monitorowanie postępów w celu zapewnienia, że plany działają

Paladino opiera swoje podejście kliniczne na Hybrydowym Modelu Interwencji Kryzysowej, opracowanym przez Richarda Jamesa i Burla Gillilanda. Model ten, składający się z siedmiu zadań, zapewnia elastyczny szablon do pracy z klientami w kryzysie, który można dostosować do potrzeb własnych klientów. Te siedem zadań obejmuje:

1. Predyspozycje i zaangażowanie: Nawiązanie kontaktu z klientem, wyjaśnienie oczekiwań i intencji terapeutycznych oraz zbudowanie przymierza terapeutycznego.

2. Badanie problemu: Zbadanie postrzegania kryzysu przez klienta, zdefiniowanie problemu z punktu widzenia klienta i zidentyfikowanie zdarzeń poprzedzających w sferze afektywnej, behawioralnej i poznawczej.

3. Zapewnienie wsparcia: Identyfikacja wcześniejszych i obecnych mechanizmów radzenia sobie (zarówno skutecznych, jak i nieskutecznych); komunikowanie empatycznej troski przy jednoczesnym zapewnieniu trzech poziomów wsparcia: psychologicznego (umiejętności łączenia), logistycznego (zasoby i potrzeby) oraz społecznego (znajdowanie wspierających przyjaciół i członków rodziny).

4. Sprawdzanie alternatyw: Rozważenie łatwo dostępnych opcji wsparcia, zidentyfikowanie pozytywnych/konstruktywnych wzorców myślenia i przeformułowanie problemów w celu zmniejszenia niepokoju.

5. Planowanie przywrócenia kontroli: Zidentyfikowanie zasobów zapewniających natychmiastowe wsparcie, utrwalenie mechanizmów radzenia sobie, zbadanie i zajęcie się możliwymi myślami samobójczymi oraz wspólne opracowanie realistycznego i możliwego do wykonania natychmiast planu zapobiegania samobójstwom.

6. Uzyskanie zaangażowania: Przegląd planu, ponowna weryfikacja i ugruntowanie wdrożenia oraz uzyskanie zdecydowanego zaangażowania ze strony klienta.

7. Działania następcze: Uzyskanie weryfikacji stabilności klienta i wykorzystania zasobów pokryzysowych, w tym skierowań.

Tak więc, niezależnie od tego, czy pracujesz zdalnie, w centrum doradztwa, szkole czy w terenie na miejscu kryzysu, będziesz w stanie szybko dostosować ten wysoce elastyczny model, aby pasował zarówno do twojego stylu terapeutycznego, jak i potrzeb klientów w zakresie natychmiastowej stabilizacji i dostępu do zasobów i wsparcia.